Afgelopen week stuitte ik op onderstaand filmpje van Charlie Magazine over straatintimidatie. Het zijn mannen die de getuigenissen van hun vrouwelijke collega’s verwoorden. Het is tegelijk zowel een heel herkenbaar filmpje als een zeer bevreemdende kijkervaring doordat het mannen zijn die dit uitspreken.
Ik stelde me tijdens het kijken voor dat het effectief de mannen waren die over hun eigen ervaringen vertellen. Dan is dit toch te gek voor woorden? En toch blijven deze situaties dagelijkse realiteit voor veel vrouwen.
Het citaat in dit filmpje dat me het meest aangreep was: “Ik ben bijna 40, ik heb 2 kinderen grootgebracht, en ik voelde me zo groot,” (of klein natuurlijk, dit zeg ik erbij omdat dit nonverbaal gecommuniceerd werd). Ik herkende me hier heel sterk in, behalve dan dat ik geen 40 jaar ben en geen 2 kinderen heb grootgebracht. “Hoezo, wat zijn de overeenkomsten dan wel?”
Ik bedoel eigenlijk dat ik me heel sterk herken in het gevoel dat de dame in kwestie had. Je hebt het idee dat je met iets zinvols bezig bent in je leven, je hebt het gevoel dat je al wat hebt bereikt waar je trots op kan zijn, je hebt het idee dat mensen gewoonlijk respect voor je hebben, en dan kan je plots eensklaps al je zelfzekerheid of waardigheid verliezen door een onnozel manneke dat je intimideert. Echt erg en denigrerend is dit. Je denkt dat je iets bijdraagt aan de wereld, en je vindt dat je respect verdient, en dan kan iemand je volledige identiteit met één zin of gebaar onderuit halen. “Jij bent niks in mijn ogen, jij bent slechts een vrouw waarover ik macht wil uitoefenen.” Dan maakt het plots niet meer uit hoeveel diploma’s je aan de muur hebt hangen, hoe hard je je inzet voor dat goede doel, en hoe fijne moeder je bent voor je kinderen. Je bent slechts een vrouw, een object, en dat gegeven is voldoende om je als een stuk vlees, een object te zien dat rondloopt voor het genoegen van de catcaller. Hij kan zijn macht uitoefenen over jou, en dat maakt zijn dag en ego weer goed.
Konden we maar iedereen als ‘subject’ zien in plaats van ‘object’. Ik geef de hoop niet op dat op een dag catcalling een zelden voorkomende en marginale gebeurtenis wordt, waar iedereen op reageert als dit toch voorvalt.
Ik schreef eerder al een artikel over een geval van straatintimidatie of ‘catcalling’ dat mij overkwam. Ik werd nageroepen als een hond, en reageerde er toen ook op. Wil jij ook graag reageren als je wordt lastiggevallen op straat? Dan heb je misschien iets aan dit artikel, waarin ik verschillende situaties schets met aangepaste reacties.
Bron afbeelding: Pixabay