“Steeds meer kinderen naar de crèche door werkende moeders.” Deze titel van RTL nieuws zag ik voorbij komen op sociale media. Ik begrijp wel waarom ze voor die titel gekozen hebben. Vroeger waren moeders meestal thuis om voor de kinderen te zorgen, en de laatste decennia kiezen steeds meer vrouwen ervoor om actief te blijven op de arbeidsmarkt nadat ze kinderen hebben gekregen. En dan krijg je inderdaad een titel als ‘steeds meer kinderen naar de crèche door werkende moeders.’
Normatieve benadering
Toch kan ik me niet van de indruk ontdoen dat er een licht moraliserende ondertoon in schuilt. Dat, en ook een normatieve opvatting over wie er eigenlijk voor de kinderen hoort te zorgen. Waarschijnlijk is dit niet zo bedoeld door de schrijver, maar het illustreert toch wat wij als maatschappij nog altijd ‘normaal’ of ‘goed’ vinden.
Lees ook: de man: in vele opzichte een partner. Waarom mannen ook feministen kunnen zijn.
De crèche: een dumpplaats voor luie ouders?
De crèche wordt volgens mij door sommigen onterecht voorgesteld als een dumpplaats voor ouders die graag kinderen wilden, maar er zelf niet voor willen zorgen. Zonde, want ik hoor hoofdzakelijk positieve verhalen over crèches en onthaalouders die de kindjes met veel liefde omringen, en ze optimaal ondersteunen in hun ontwikkeling. Sommige kinderen hebben heel veel deugd van naar de kinderopvang te gaan. Ze komen er in contact met andere mensen, en leren dingen die ze door omstandigheden thuis niet zouden leren. Natuurlijk is opvoeden een taak voor de ouders, en kan de verantwoordelijkheid niet op de crèche afgeschoven worden. En de meerderheid van de (thuisblijf)ouders doet dat ook met heel veel toewijding. Maar een crèche als iets onwenselijks wegzetten, is volgens mij helemaal niet correct. Het is een goede oplossing om de combinatie tussen werk en een gezinsleven voor veel mensen mogelijk te maken.
Een ouder die zijn of haar kind naar een crèche stuurt is geen luie ouder. Een ouder die thuis voor de kinderen zorgt is dat ook niet. Waar we wel vanaf moeten is dat ‘kinderen opvoeden’ als een typische vrouwentaak gezien wordt. Daar komt mijn haar van recht. Voor de kinderen zorgen moet een even vanzelfsprekende keuze zijn voor een man als voor een vrouw. Werkende moeders, werkende vaders, huismoeders, huisvaders,… Ze leveren allemaal hun bijdrage aan de maatschappij en de opvoeding van de kinderen. Ze horen dan ook een evenwaardige optie te zijn!
Werkende moeders? Wat een tijden, wat een zeden!
De titel ‘steeds meer kinderen naar de crèche door werkende moeders’, doet onbewust vermoeden dat het hier niet om een vanzelfsprekendheid gaat. Ho ho, die werkende moeders zorgen ervoor dat de kinderen nu naar de crèche moeten! O tempora o mores! Als je als journalist een vreemde of onrustwekkende ontwikkeling wil suggereren, zou je ook kunnen schrijven: “Steeds meer kinderen naar de crèche doordat vaders blijven werken.” Dan beschrijf je eigenlijk hetzelfde resultaat, maar benader je het op een andere manier.
Papa to the rescue
Dat vrouwen nu actiever zijn op de arbeidsmarkt is niet meer dan normaal, want ze waren vroeger sterk ondervertegenwoordigd. Wat wel abnormaal is, is dat mannen gemiddeld gezien nog steeds niet voldoende zorgtaken opnemen. Daar zijn zij op dit moment ondervertegenwoordigd. Een evenwichtige herverdeling van betaalde en onbetaalde arbeid is dus op zijn plaats.
Om dit te kunnen realiseren is er natuurlijk meer nodig dan het herformuleren van titels van nieuwsberichten. Meer vaderschapsverlof bijvoorbeeld. Maar dit is weer voer voor een andere discussie.
Lees ook: waarom vaders dringend meer vaderschapsverlof verdienen!
Kom jij soms ook nieuwsberichten tegen waarin expliciet of impliciet rollenpatronen worden bevestigd?
Bron afbeelding: Pixabay