Op 14 mei is het moederdag. Het lijkt me ontzettend bijzonder om moeder te zijn, maar omdat ik geen ervaringsdeskundige ben in het moederschap, legde ik mijn oor te luisteren bij een expert ter zake: mijn eigen moeder.
Je bent altijd één van de eersten om een nieuwe blogpost te lezen, en ik krijg heel vaak een mailtje met een reactie. Dat vind ik heel fijn! Wat vind je ervan dat ik blog? Ben je hierdoor nieuwe dingen over mij te weten gekomen?
Ik vind het wel boeiend om te lezen, en ik vind dat je heel goed schrijft. Ik ben er eigenlijk wel trots op. Soms krijg ik commentaar van mijn collega’s: “we hebben het weer gelezen hoor, tof hé!!” Op zo’n moment ben ik heel fier. Ik ben ten eerste allemaal praktische dingen te weten gekomen: hoe je je tenen kan samenbinden (lacht), hoe je op een verstandige manier schoenen koopt,… Maar naast die praktische zaken ben ik ook wel nieuwe dingen over jou te weten gekomen. Jij kan serieus je mannetje staan! Ik wist niet dat je zo uit de hoek kon komen. Ik vind je heel strijdvaardig als het over gelijke behandeling van vrouwen gaat. Maar dat is nodig! Ik wist wel hoe je over die zaken dacht, maar ik wist niet dat je ook actief opkwam voor jezelf en andere vrouwen. Dat je een blog gestart bent, verwondert me dan weer niet. Ik wist al lang dat je heel graag schreef. Dit was zelfs zo als kind. Als kind schreef je je eigen verhalen, maakte je tijdschriftjes, een schoolkrantje,… Je had toen al een hele rijke fantasie, en je wist dit ook op papier over te brengen.
Ik schrijf soms wel eens een kritisch artikel over hoe de maatschappij naar het moederschap kijkt. Ik vind het persoonlijk heel belangrijk dat vrouwen met en zonder kinderen op gelijke hoogte worden geplaatst. Hoe kijk jij hier zelf tegenaan?
Ik kan me daar helemaal in vinden. Ik heb lang geen kinderen gehad, en ik heb dat ook zo ondervonden: zolang je geen kinderen hebt, tel je vaak minder mee. Ik ben niet van mening veranderd sinds ik moeder ben geworden, want dat is ook gewoon zo. Ik heb er geen moeite mee dat mensen dit aan de kaak stellen, want ik heb zelf altijd op die manier nagedacht. Je geeft ook geen kritiek op het moederschap, het is maatschappijkritiek. Ik kan me daar volledig in vinden. Al moet ik wel zeggen dat ik ook kan begrijpen dat op het moment dat je een kind hebt, je er veel over vertelt. Maar dat geef je zelf ook aan. Het gaat erom dat vrouwen allemaal evenveel waard zijn.
Welke raad zou je jonge moeders of moeders in spe willen geven?
Ik zou wel willen zeggen aan anderen dat je moeder wordt om je kind los te laten. Je kind is niet je bezit. Op het moment dat het geboren wordt, is het telkens een oefening in meer loslaten. Maar dat is tegelijk ook zo mooi!
Welke aspecten van je eigen opvoeding door jouw ouders, zie je terug in de manier waarop jij in het moederschap staat?
Ik heb vooral de waarden overgenomen. Een hele belangrijke waarde die ik ook heb proberen mee te geven aan jou en je broer, is om iedereen te respecteren. Je hoeft niet met iedereen akkoord te zijn, of dezelfde levensvisie te delen, maar je moet wel op een respectvolle manier met elkaar omgaan, ondanks de verschillen. Daarnaast zie ik dat mijn ouders veel vertrouwen in hun kinderen hadden, en dat heb ik op mijn beurt ook. De portemonnee lag bijvoorbeeld gewoon in huis, wij hadden het volste vertrouwen in jou en je broer. Vertrouwen hebben in je kinderen loopt meestal goed af. Hoe moeilijk het voor sommige gezinnen ook kan zijn, zelden loopt het mis als er een basis van vertrouwen is.
Hoe anders is moeder zijn volgens jou nu, in vergelijking met de tijd waarin jij een jonge moeder was (jaren 90)?
Hoe ik het inschat, was er vooral een heel groot verschil tussen de tijd waarin mijn moeder een jonge moeder was, en de tijd waarin ik moeder was. In de generatie voor mij waren vrouwen thuis eens ze een kind hadden, en zorgden ze voor de kinderen en het huishouden. Toen ik een jonge moeder was, was het al normaal dat je als vrouw ook een fulltime job had. Ik denk dat de huidige generatie naast gelijkheid op werkvlak, ook meer gelijkheid op vlak van huishouden realiseert. Ik weet dat er hierin ook nog werk aan de winkel is, maar in mijn tijd kon je als vrouw wel fulltime gaan werken, er werd in het algemeen nog meer van de vrouw verwacht dat ze ook nog eens het huishouden bestierde. De pastoor kwam in sommige gevallen zelfs zeggen dat het normaal was dat de vrouw het huishouden deed, en niet de man. Tegenwoordig treedt er ook hier een verschuiving op.
Ik merk ook dat de huidige generatie iets soepeler is in de verwachtingen die gesteld worden. Vroeger was het zo dat je een goede moeder was, als je elke avond kookte. Nu is iedereen daar wat soepeler in. Het wordt meer aanvaard dat je het niet allemaal kan blijven combineren. Als kinderen op school warm eten, is dat nu geen schande meer.
Waarin verschillen wij het sterkst van mening?
(Denkt lang na…) Ik vind zoveel terug in jou van mij dat deze vraag moeilijk te beantwoorden is. We verschillen wel op enkele vlakken van persoonlijkheid of ambities, maar dit gaat niet echt over een verschil in mening. Ik denk dat jij meer carrière-minded bent. Ik doe mijn job heel graag, maar jij bent nog meer gedreven. Ook ben ik ordelijker dan jou (lacht)! Op vlak van mening hebben we niet echt punten waar we haaks tegenover mekaar staan. Op vlak van levensbeschouwing, politieke ideeën, waarden,… zijn wij redelijk gelijklopend. Ah, ik weet iets! Jij vindt dat ik met roze sta, maar ik wil een roze kledingstuk echt niet passen. Dan probeer jij me te overtuigen dat zo’n zalmroze jurk mij heel mooi zou staan, maar dat wil ik niet. Als dit het grootste meningsverschil is, valt het wel mee hé?
Waarin heb ik je (op een positieve of een negatieve manier) erg verrast?
Ik ben fier op je zoals je nu bent. Toch kan je me soms verrassen als het over praktische vaardigheden gaat. Ik weet dat dit eigenlijk je sterkste kant niet is, maar het verbaast me telkens weer hoe goed je het kan uitleggen. Ik weet nog dat je als kind je broer hebt leren een fietsband herstellen. Je zei: “ik kan het niet zo goed zelf, maar ik kan het wel heel goed uitleggen, zodat jij het wel zult kunnen.” Ook heb je hem leren parkeren. Hilarisch! Je bent zelf op zijn zachtst gezegd geen kei in het parkeren, en je hebt hem voor zijn rijexamen exact uitgelegd hoe je vlot achter een auto parkeert. Ah, en nu ik aan auto’s denk: je hebt me ook verrast door zo snel een rijbewijs te halen. Voordien toonde je geen enkel interesse in autorijden, maar eens je 18 jaar was heb je rijlessen gevolgd, en een goede drie maanden later had je je rijbewijs. Voordien wist je niet eens waarvoor de pedalen juist dienden (lacht)! Ik had nooit gedacht dat het je zou lukken.
Welke reis zou je in de toekomst nog eens willen maken met mij?
Barcelona. Ik wil heel graag eens naar Spanje gaan. De reis naar Riga vorig jaar was heel leuk, dus ik zou wel opnieuw een citytrip willen doen. En vier dagen is genoeg voor je met elkaar in ruzie komt (lacht).
Bedankt voor dit leuke interview mama! Ik heb op mijn beurt ook weer iets bijgeleerd over jou.