Grappige en absurde treinverhalen – deel 1
Iedereen die geregeld met de trein reist kan beamen dat je soms grappige of absurde situaties tegenkomt. In de reeks ‘grappige en absurde treinverhalen’ geef ik een bloemlezing over de situaties die ik meemaak als ik pendel van en naar het werk. Vandaag presenteer ik jullie deel 1.
Lees ook: grappige en absurde treinverhalen – deel 2
De stofzuiger
Een man met een grote zak vol textiel en handdoeken was duidelijk heel enthousiast om naar Antwerpen te vertrekken. Hij filmde zichzelf terwijl hij belde met een vriend of collega die hij daar zou ontmoeten. Ik heb handdoeken mee, grote en kleine!” riep hij tegen zijn gesprekspartner. Iedereen kon hun opgewekte gesprek volgen. Op een bepaald moment riep hij ook: “Zuigen doe ik graag, stofzuigen hé!” Het verbaasde me hoe niemand een spier vertrok. Goed voorbereid was hij evenwel niet, want hij moest mij nog vragen in welke richting de trein naar Antwerpen reed. Een paar ogenblikken later excuseerde hij zich voor het roepen. Maar spijt had hij waarschijnlijk niet, want daarna volgde een even luidruchtig telefoongesprek. Na dat telefoongesprek kwam hij nog eens naar mij terug met zijn telefoon, want hij wilde het moment vastleggen waarop hij met de trein zou vertrekken. Als een volleerd model poseerde hij voor de sporen.
Are you LOOKing for me?
Een penetrante lookgeur verspreidde zich in de wagon. Was iemand olijven met look aan het eten? Of salami? Daar leek het op. Ik probeerde te achterhalen waar de lucht vandaan kwam. Het kon niet ver zijn, want telkens ik inademde leek het erger te worden. Een vrouw schuin achter me was voortdurend aan het kauwen. Kon zij het zijn? Ik zag geen voedsel, maar haar handtas stond wel open. Ik heb het nooit geweten, maar ik vermoed dat ze haar persoonlijke lookvoorraad in haar handtas bewaarde.
Gidsen van gene treinen
Een man met verschillende grote ringen met amethisten, zette zich neer, en begon heel geconcentreerd een pakje kaarten te schuffelen. Ik zag al snel dat het geen gewone speelkaarten waren, maar dat het een setje tarotkaarten betrof. Hij legde verschillende patronen op het klaptafeltje, en staarde in gedachten verzonken naar de verschillende symbolen. Blijkbaar hangt er in de trein een ideale atmosfeer om je toekomst te voorspellen.
Een spontane foto
Een vrouw wou heel graag doen uitschijnen dat ze het perfecte gezinnetje had. Geladen met een valies en drie kinderen stapte ze de trein op. Daarna moest er een selfie komen. Ruw trok ze aan de arm van het middelste kind: “kom hier, zorg dat je op de foto staat.” Na wat heen-en-weer-getrek stonden uiteindelijk alle drie de kinderen op de foto. Wauw, dat wordt zeker een prachtherinnering.
De spoorwegen werven aan
De conducteur kwam binnen: “vervoersbewijzen alstublieft!”. Naast ons zat een moeder met jonge kinderen. Wil jij knippen? Vroeg hij aan één van de kinderen? Het meisje knikte gretig. Maar dan moet je wel dit aanhebben, zei hij, en hij zette de kepie op haar hoofd. En dan mocht ze samen met de conducteur het kaartjesknippermachien (of hoe heet dat?) dichtduwen. Super leuk om zien!
Een verrassend traject
Het treintraject dat ik na het werk afleg tussen Antwerpen-Centraal en Gent-Dampoort, heeft enkele vaste stopplaatsen, met als belangrijkste Antwerpen-Berchem, Sint-Niklaas, en Lokeren. Op een avond was ik op weg naar huis, en passeerde de conducteur om de vervoersbewijzen te controleren. Toen hij mij gepasseerd was, zei hij tegen een jongen:
-Waar ga jij naartoe?”
-“naar Lokeren.”
-“Dan zit je op de verkeerde trein!”
De jongen was natuurlijk enorm verbaasd –ik ook-, en repliceerde dat hij toch echt dacht dat deze trein ook in Lokeren stopte. De conducteur keek hem lang en nadrukkelijk aan onder zijn borstelige wenkbrauwen, en gaf uiteindelijk een opmerking over iets anders.
Mmmmmascara…
Ik zat schuin tegenover een vrouw die zich luidruchtig aan het opmaken was. Hoe doe je dat? Maakt opmaken dan geluid? Normaal gezien niet, maar de vrouw slaagde erin om te kreunen en te zuchten bij elk nieuw product dat ze uit haar tasje haalde, en als een pornoactrice te kreunen bij het aanbrengen van de lipgloss. Hoogst ongemakkelijk voor alle medereizigers.
Bedelen voor een egale huid
Een vrouw liep de wagon door, elke vrouw aansprekend of ze geen fond de teint meehad. Ze was die ochtend vergeten haar foundation aan te brengen. Wel vreemd om dit rond de vragen, want iedereen heeft een eigen huidskleur. Het zou al toevallig moeten zijn dat ze juist haar perfecte match tegenkwam. Ik kan me niet inbeelden dat je liever met een oranje masker rondloopt dan wat oneffenheden hebt op je huid.
Halte nicotine
Hoe verslaafd ben je als je in Gent Dampoort eventjes moet afstappen om in die ene minuut waarin de trein stilstaat snel een sigaret op te steken, en een paar trekken te nemen? Snel, instappen, de trein vertrekt weer!
Een deksels telefoontje
Een man krijgt telefoon en antwoordt boos: “je moet dat deksel omhoog doen, is dat zo moeilijk? Ja, gewoon dat ding opheffen!” Waarover het gaat kan ik niet met zekerheid zeggen, maar mijn fantasie kan al meteen een aantal scenario’s invullen.
Fropessionele businesskaartjes
Drie tienerjongens zitten op de trein, en ze praten over hun bandje. Eén van hen heeft een gitaar bij, en uit de gitaarzak tovert hij een doosje tevoorschijn. “Kijk, dit zijn onze businesskaartjes!” roept hij enthousiast uit. De andere jongens zijn onder de indruk, en zeggen dingen als: “wauw, ziet er supercool uit, en ’t is ook zo persoonlijk.” “Ja, en ik kom er gewoon zo graag aan!” Na al die lofbetuigingen steekt de eerste jongen de kaartjes terug weg in de gitaarzak, en zegt: ja, ik vind dat ze er super fropessioneel uitzien!
Humor op het verkeerde spoor
Een koppel van midden de vijftig had op Facebook gezet dat ze een uitstap maakten naar Antwerpen. Ze kregen er blijkbaar reactie op van hun vrienden, want ze waren de reacties druk aan het bediscussiëren. Eén van hun vrienden had erop gezet: “Toch niet naar het Schipperskwartier, haha!?” Daarop probeerden ze een gevat antwoord te bedenken. “Neen, nu niet!” stelde de vrouw voor. De man wou liever iets anders (maar hij mompelde meer, dus ik verstond niet wat). Maar de vrouw bleef koppig vol houden. “Neen, ik zal ‘nu niet’ schrijven.” Of nee, wacht: “Nu niet, want ik ben erbij. Hahahaha!” Ze vond dit een geniale vondst van zichzelf, maar de man dacht daar duidelijk het zijne van. Bij het duidelijk gebrek aan enthousiasme werd de vrouw wat kwaad. “Doe een keer iets!” “Neen, schrijf jij maar.” Ze blijven een tijdje reacties lezen en beantwoorden. Tot de vrouw vraagt: “Kan je op Facebook verwijderen wat je geschreven hebt? Ik heb naar Rita geantwoord, jij bent een nul.”
Ik moest kloppen…
Een jongeman zat te slapen met een koptelefoon op zijn hoofd. De conducteur kwam vervoersbewijzen controleren, en zag de man slapen. De meeste conducteurs zeggen eerst ‘goeiemorgen’ om de persoon wakker te maken, en als dat niet helpt raken ze even licht de schouder aan. Deze conducteur riep ook eerst klaar en duidelijk ‘goeiemorgen!’. Maar de man werd er niet wakker van, wellicht door de koptelefoon. Haar volgende stap was niet de schouder aanraken, maar met het controleapparaat op het tafeltje kloppen. Waarschijnlijk was heel de wagon ondertussen al wakker door het geklopt, behalve de man die ze wou wekken. Vervolgens ging ze nog harder met haar machine op het tafeltje kloppen. Zo hard dat ik eventjes begon te vrezen dat ze het kapot zou maken. Na die tweede keer schrok de man uiteindelijk wel wakker.
Een complimentje aan het poetspersoneel
Een vrouw stapte gehaast de trein op, keek in het rond, en vroeg aan de vrouw die achter het zitje zat waarop ze zou plaatsnemen: “Excuseer, is dit wel tweede klas?” Toen de vrouw bevestigend antwoordde zei ze: “Ah, ik vond precies dat het er zo netjes uitzag.”
Hallo kroket!
Een vrouw roept door de telefoon: “Ik ga met oudjaar geen kroketten eten hoor! Ik heb drie puisten jong! Ik ben sowieso niet zot van kroketten. Met al mijn puisten… zeg.”
Reizigersbewegingen
Ik vertrek vanuit Antwerpen-Centraal naar huis met 16 minuten vertraging. De conducteur roept om: “Beste reizigers, door verlate aankomst in dit station en reizigersbewegingen vertrekken wij vandaag met 16 minuten vertraging.” Hoezo, reizigersbewegingen? Wat moet ik me daarbij voorstellen? Reizigers die zich met de trein verplaatsen? Dit lijkt me geen wereldschokkende vaststelling in een station. Of een boze reizigersgroep die zich heeft verenigd, en protesteert tegen de vele vertragingen? En daardoor zelf weer vertraging veroorzaakt? Of luie reizigers die zich maar niet willen bewegen, en nukkig blijven zitten op de plaats waar ze moeten afstappen?
Een gesmeerde treinrit
In de categorie degoutant: een man kottert lang en intensief met zijn vinger in zijn oor. Vervolgens snuit hij zijn neus in zijn handen, en smeert hij het resultaat zo goed en zo kwaad mogelijk uit.
Een triestige affaire
Een jonge vrouw zat naast mij op de trein, en was een verhaal aan het vertellen tegen twee vriendinnen. Ze had een affaire met een mannelijke collega, en beklaagde zich tegen haar vriendinnen over de onrechtvaardigheid van haar situatie. Het was niet eerlijk, want hij was getrouwd, en zijn vrouw belde toen ze samen in bed lagen, en hij had opgenomen en was naar beneden gelopen. Dat kon ze moeilijk verdragen, en ze was achter hem gelopen en had geroepen dat hij de telefoon moest toeleggen. Dat had zijn vrouw gehoord, en ze was warempel kwaad geworden. En toen was hij naar huis gereden om de situatie aan zijn vrouw uit te leggen. Dat vond ze wel goed, want hij moest natuurlijk voor haar kiezen, en niet voor zijn vrouw, want ze waren nog maar twee maanden getrouwd. Hoe serieus kon het zijn? Maar hij had de situatie uitgelegd aan zijn vrouw, zijn excuses aangeboden, en gezegd dat hij geen contact meer wou met de treinvrouw, zijn minnares. Dat hij geen contact meer wou met haar, dat kon ze nog verdragen. Maar ze kon niet verdragen dat hij de affaire had opgebiecht tegen zijn vrouw. Dat was toch nergens voor nodig? Zij ging het niet gezegd hebben tegen zijn vrouw, dus dan was er toch geen vuiltje aan de lucht? Gelukkig was haar minnaar bij zijn zinnen gekomen, want hij was toch weer berichten aan het sturen naar haar. Trouwens, na de seks douchte hij zich nooit, dat betekende toch dat de liefde voor haar puur was? Toch verkeerde ze hoe dan ook in een vervelende situatie, want zelf had ze nog een breuk te verwerken met haar ex, die op het einde bekende dat hij haar al een jaar aan het bedriegen was. Die bedriegers, het zijn toch onmensen dat ze anderen zoiets kunnen aandoen.
Heb jij ooit een grappige of absurde situatie meegemaakt op de trein? Of een vreemde conversatie gehoord? Laat het weten in een reactie!
Photo by Michał Parzuchowski on Unsplash
Haha, ik heb toch goed gelachen met deze blog.
Ik heb ooit als reden gehoord dat de trein vertraging had omdat de bestuurder nog op een andere trein met vertraging zat.
Ooit een vrouw gehoord die luid aan het telefoneren was over loonbeslag en dat ze haar huur niet kon betalen. Ik weet niet wie dat ze aan de lijn had, maar dat zou nu toch geen gesprek zijn dat ik op de trein zou voeren.
Ooit eens meegemaakt dat we de conducteur tegenhielden want hij ging zijn trein te vroeg laten vertrekken. We waren het allemaal zo gewoon dat de trein altijd vertraging had, dus dat was voor hun laten instappen en vertrekken, maar helaas deze keer was de trein zelfs te vroeg. We hebben wel goed gelachen toen. 🙂
Haha, dat zijn ook wel grappige en absurde treinverhalen! 😀 😀 Ik heb ondertussen weer voldoende materiaal verzameld voor een vervolgdeel op dit artikel. Het komt binnenkort op de blog!
Ik ben benieuwd.